Strefy ograniczonej emisji – jak poradzono sobie z problemem nadmiernego zanieczyszczenia za granicą?
W dniu 01.01.2008 wprowadzono w Berlinie strefę ochrony środowiska. Jej zadaniem jest redukcja zanieczyszczenia spowodowanego spalinami z samochodów.
Strefa ochrony środowiska to obszar, do którego mogą wjeżdżać tylko te pojazdy, które spełniają określone standardy spalin. Ten obszar w Berlinie znajduje się w obrębie kursowania szybkiej kolejki S-Bahn. Pojazdy ze szczególnie wysokim poziomem emisji spalin muszą pozostać poza tym obszarem. Ta zasada dotyczy także pojazdów, które posiadają dopuszczenie do ruchu, wydane poza granicami Niemiec.
Trochę historii…
Idea stworzenia stref ograniczonej emisji narodziła się w późnych latach 90. Zaczęto wtedy kłaść coraz większy nacisk na zagadnienia związane z pyłem zawieszonym, jego wpływem na zdrowie mieszkańców miast oraz na klimat Ziemi. W Dyrektywie Europejskiej wprowadzonej w 1999 roku dotyczącej jakości powietrza położono nacisk na regulację zanieczyszczenia pyłem zawieszonym.
W Niemczech 10 października 2006 uchwalono odpowiednią ustawę, która wprowadziła tworzenie stref ograniczonej emisji. Ustawa weszła w życie 1 marca 2007 roku. Berlin i Kolonia jako pierwsze miasta w Niemczech stworzyły strefy ograniczonej emisji 1 stycznia 2008 roku.
Jak to działa?
Od 1 stycznia 2008 na obszar strefy ograniczonej emisji mogą wjechać tylko samochody spełniające określone standardy spalin, zgodnie z normami EURO regulowanymi przez Dyrektywy Europejskie.
Tabela przedstawia jaki rodzaj etykietki otrzymuje konkretny pojazd.
Etykietki można kupić w wielu miejscach, głównie w urzędach miast, stacjach kontroli pojazdów rekomendowanych przez miasto i warsztatach. Ponadto, można je kupić przez internet, o czym warto pamiętać wybierając się do Niemiec samochodem. Koszt etykietki to około 6 euro.
Kontrolę pojazdów wjeżdżających na strefę ograniczonej emisji wykonuje policja oraz straż miejska. Za złamanie zasad grozi mandat w wysokości 40 euro.
Ciekawostką było wykorzystywanie luki prawnej do końca 2008 roku – przepisy nie precyzowały zasad dotyczących samochodów parkujących, co doprowadziło do nagminnego parkowania samochodów niespełniających norm w obrębie strefy. W styczniu 2009 roku doprecyzowano przepisy, dzięki którym parkowanie samochodów bez etykiet jest zabronione.
Stolica Niemiec idealnym przykładem
W Berlinie pierwszym etapem wprowadzenia stref ograniczonej emisji było dopuszczenie do poruszania się w ich obrębie samochodów spełniających normy EURO 2, 3, 4. Po roku obowiązywania strefy zaobserwowano, że emisja pyłu zawieszonego z aut posiadających silnik Diesla zmniejszyła się o 24%, a tlenków azotu o 14%. To odpowiada 62 tonom pyłu i 960 tonom tlenków azotu w powietrzu!
Pierwszego stycznia 2010 weszły w życie zaostrzone przepisy, które dopuszczają tylko wjazd pojazdów spełniających normę EURO 4. Po roku obowiązywania nowych przepisów obliczono, że emisja pyłu zawieszonego pochodzącego z spalin aut z silnikiem Diesla zmniejszyła się o ponad 50%, a emisja tlenków azotu o 20%. To z kolei odpowiada 170 tonom pyłu zawieszonego oraz 1500 tonom tlenków azotu!
Obliczono, że po wprowadzeniu stref ograniczonej emisji liczba mieszkańców będących narażonych na szkodliwe działanie spalin zmniejszyła się o 1/4.
Strefa ograniczonej emisja pokrywa około 88 km2 i zamieszkuje ją około miliona mieszkańców. Jest położona w centrum Berlina i otoczona przez pierścień kolejki S-Bahn. O początku strefy informują odpowiednie znaki drogowe. Trasa szybkiego ruchu, która przecina południową część strefy ograniczonej emisji, jest z niej wyłączona, tzn. mogą poruszać się po niej wszystkie pojazdy.
Zobacz takze
www.berlin.de/sen/umwelt/luftqualitaet/en/luftreinhalteplan/umweltzone_allgemeines.shtml
www.berlin.de/sen/umwelt/luftqualitaet/de/luftreinhalteplan/download/paper_lez_berlin_en.pdf
www.berlin.de/sen/umwelt/luftqualitaet/de/luftreinhalteplan/download/touristeninfo_pl.pdf