Niepełnosprawni o wiadukcie w ul. Andersa
Pismo Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych ws. remontu wiaduktu przy ul. Andersa
Od: Społeczna Rada ds. Osób Niepełnosprawnych w m.st. Warszawie.
Do: Pan Jerzy Kulik, Dyrektor Biura Rozwoju Miasta
Szanowny Panie,
w imieniu Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych, działającej jako ciało doradcze przy Prezydencie m.st. Warszawy, zwracamy się z apelem o uwzględnienie poniższych sugestii podczas remontu wiaduktu przy ul. Andersa.
Warszawa liczy ponad 1700 tys. mieszkańców, a według danych ze spisu powszechnego z 2002 roku, około 190 tys. osób to niepełnosprawni o różnym stopniu niesprawności. Jest to ponad dziesięć procent ogółu mieszkańców stolicy.
Środowiskom osób niepełnosprawnych, jak również władzom Miasta zależy na poprawie jakości życia osób niepełnosprawnych, zwiększeniu ich samodzielności i niezależności poprzez ich aktywizację społeczno – zawodową. Aby jednak można było mówić o samodzielności, muszą zostać spełnione m.in. warunki dogodnego poruszania się tej grupy Warszawiaków po mieście.
Efektem wspólnych działań organizacji pozarządowych oraz władz m.st. Warszawy jest m.in. wzrost świadomości społecznej w kwestii potrzeb osób niepełnosprawnych. Jest to jednak proces długotrwały i powolny. Podjęte działania na rzecz osób niepełnosprawnych mają na celu uczynienie z Warszawy miasta otwartego i dostępnego dla osób niepełnosprawnych.
Mamy nadzieję, że rozwiązania zawarte w piśmie zyskają zrozumienie i poparcie. Prosimy o przedstawienie informacji o możliwościach i harmonogramie realizacji naszych postulatów.
Brak połączenia przystanków tramwajowo-autobusowych na wiadukcie od strony wschodniej z analogicznym Dworzec Gdański
Z przystanków tramwajowego i autobusowego pomiędzy wiaduktami wschodnim a środkowym zejście schodami i windą prowadzi na północną stronę ul.Słomińskiego, a windą tylko na stronę południową. Wobec powyższego dostanie się na wózku (lub z wózkiem albo z bagażem) ze wschodniego i środkowego wiaduktu do przystanku tramwajowego „Dworzec Gdański”, wymagać będzie pokonania ok. 250 m pieszo i 3 kursów windą (zjazd windą na północną lub południową stronę Słomińskiego, przejście w poziomie jezdni przez łączniki z Andersa, zjazd windą na antresolę stacji metra, przejście pod jezdnią ul. Słomińskiego i wjazd windą na poziom peronu przystanku tramwajowego). Prawidłowy projekt może zredukować ten dystans do 100 m i 1 kursu windą.
Ponadto brak schodów na zejściu na stronę południową spowoduje, że do korzystania z windy będą także zmuszone osoby sprawne, które swobodnie mogłyby zejść schodami. Zmniejszy to znacznie żywotność windy.
Proponowane rozwiązanie:
1. Doprojektować zejścia schodami po stronie południowej.
2. Doprojektować przejścia dla pieszych przez jezdnie i torowisko na wiadukcie (wersja minimum przejścia przez torowisko tramwajowe bez sygnalizacji – docelowo z sygnalizacją).
Pozwoli to zmniejszyć liczbę klatek schodowych i wind koniecznych dla obsłużenia wszystkich relacji przesiadkowych. Pozwoli to na dostęp do wind i schodów po obu stronach wiaduktu przy chodnikach skrajnych, bez konieczności pokonywania dodatkowych schodów Umożliwi także alternatywne korzystanie z wind w przypadkach ich awarii bądź przeprowadzania zabiegów konserwacyjno-utrzymaniowych oraz ich racjonalne użytkowanie.
Skomunikowanie przystanków na wiadukcie z peronami kolejowymi
Należy wykorzystać deklarację PKP PLK S.A. dot. wyrażenia zgody na wykonanie zejść bezpośrednio z wiaduktu przynajmniej na część peronów kolejowych. Wykonanie zejść i wind tylko z chodnika zachodniego wiaduktu zapewnia powiązanie z koleją tylko jednego z czterech przystanków na wiadukcie. Dojście z pozostałych wciąż będzie prowadzić okrężną drogą, wymagającą wielokrotnego pokonywania schodów i wind. Uniemożliwi także alternatywne korzystanie z wind w przypadkach awarii bądź zabiegów konserwacyjno- utrzymaniowych.
Możliwości rozwiązania:
1. Przeprojektować zejścia z przystanków na kładkę po północnej stronie ul. Słomińskiego na węższe oraz wykonać ciągi piesze wzdłuż wiaduktów, umożliwiając dojście do analogicznych zejść w rejonie peronów kolejowych; pomiędzy wiaduktem wschodnim a środkowym chodnik ten być może będzie musiał być wykonany kosztem jednego pasa ruchu na jezdni.
2. Doprojektować przejście dla pieszych przez jezdnie i torowisko na wiadukcie (wersja minimum przejścia przez torowisko tramwajowe bez sygnalizacji – docelowo z sygnalizacją); zapewni to dostęp ze wszystkich przystanków na wiadukcie do chodnika po stronie zachodniej bez konieczności pokonywania schodów.
3. Doprojektować zejścia na perony także z wiaduktu wschodniego. Zlokalizowanie przejścia dla pieszych z sygnalizacją (np. o krótkiej fazie dla pieszych) może stanowić element uspokajający ruch oraz skłaniający do podróżowania komunikacją zbiorową.
Uważamy, że doprojektowanie dodatkowych dojść do peronów już bezpośrednio z wiaduktu przyczyni się do wygody pasażerów. Zwłaszcza że można w ten sposób wpłynąć na segregację (oddzielenie) ruchu pasażerów SKM od pasażerów pociągów dalekobieżnych.
Skomunikowanie przystanków na wiadukcie z przystankami pod wiaduktem
W chwili obecnej możliwość przesiadania się pomiędzy przystankami zlokalizowanym na
wiadukcie oraz na ul. Słomińskiego jest znacznie utrudniona. W zakresie osób niepełnosprawnych niemożliwa. To powoduje że dane przedstawione przez ZTM o marginalnej liczbie pasażerów podróżujących autobusami oraz tramwajami i przesiadających się pomiędzy pojazdami poruszającymi się pod i nad wiaduktem nie mogą być miarodajne. Możliwości rozwiązania:
1. Doprojektować bezpośrednie zejścia (schody i windy) z wiaduktu na przystanki
tramwajowe.
Ciągi pieszo-rowerowe na wiadukcie
Projekt przewiduje dwustronne ścieżki rowerowe i ciągi piesze. Tymczasem po stronie
wschodniej (a częściowo także po zachodniej, na odcinku od przystanku autobusowego do
łącznika do ul. Słomińskiego) w projekcie widnieje jedynie wspólny ciąg pieszo-rowerowy o
minimalnych parametrach.
Istniejące już na terenie Warszawy takie ciągi są przedmiotem wielu skarg szczególnie osób niepełnosprawnych wzrokowo. Powodem są liczne kolizje i w rezultacie obniżony komfort poruszania się przez te osoby. Ponadto ciągi rowerowe prowadzone na styku wiaduktu i schodów zejścia na przystanki tramwajowe mogą być powodem kolizji pieszych z
rowerzystami.
Możliwości rozwiązania:
1. Poszerzenie obszaru dla pieszych i rowerzystów i rozdzielenie ich na normatywną drogę dla rowerów i chodnik, z zachowaniem przepisowej skrajni. Drogi dla rowerów po obu stronach mogą być jednokierunkowe.
2. Wytyczenie jednokierunkowych pasów dla rowerów po obu stronach jezdni, kosztem pasów ruchu samochodowego.
3. Rozważenie zaprojektowania opocznika pomiędzy ścieżką rowerową zlokalizowaną na wiadukcie a schodami prowadzącymi na przystanki tramwajowe.
Brak miejsca na przystanku autobusowym
Lokalizacje zatok autobusowych na wiadukcie powodują maksymalne zawężenie chodników oraz ścieżek rowerowych a więc stref wymiany pasażerów. Na przystanku autobusowym na wiadukcie (w kierunku do centrum) nie będzie można ustawić, bez blokowania ciągów pieszych, nie tylko wiaty, ale nawet ławki. Podróżni będą zmuszeni oczekiwać stojąc na drodze rowerowej, na którą będą też wchodzić piesi wprost ze
schodów.
Możliwość rozwiązania:
1. Zrezygnować z zatok przystankowych, poszerzyć w tych miejscach chodniki (i stref wymiany pasażerów), odsunąć drogi dla rowerów od krawędzi wiaduktów.
Rodzaj wind
Należy przewidzieć stosowanie pełnowartościowych wind, podobnie jak na stacjach metra. Podnośniki zbliżone konstrukcyjnie do tych jakie zastosowano na rondzie Dmowskiego, czy nad przystanku kolejowym Warszawa – Rakowiec uniemożliwiają znacznej ilości osób niepełnosprawnych ich użytkowanie (m.in. konieczność trzymania przycisków, brak opisów w j. Brajla). Windy powinny spełniać odpowiadać: PN-EN 81-70:2005 Przepisy bezpieczeństwa dotyczące budowy i instalowania dźwigów Szczególne zastosowania dźwigów osobowych i towarowych Część 70: Dostępność dźwigów dla osób, w tym osób niepełnosprawnych
Podsumowanie
Na koniec pisma raz jeszcze zwracamy się z uprzejmą prośbą o uwzględnienie wspomnianych sugestii przy remoncie wiaduktu przy ul. Andersa.
Społeczna Rada nadal deklaruje pomoc i służy wyjaśnieniami w zakresie poruszonej tematyki.
w imieniu Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych
z up. Krzysztof Marciniak
Do wiadomości:
Pan Wiesław Witek p.o. Dyrektora Biura Koordynacji Inwestycji i Remontów w Pasie Drogowym.
Od redakcji
Niech jako komentarz do tego pisma (zbieżnego z postulatami ZM) posłuży fragment wypowiedzi p. Agaty Choińskiej, rzeczniczki prasowej Zarządu Miejskich Inwestycji Drogowych
z programu TVPInfo „Kontr-o-wersje” (na temat wiaduktu):
Stanowisko ZM to są postulaty, które tak naprawdę są absurdalne. To są postulaty, którym nie możemy sprostać. Zamiast wyjść naprzeciw oczekiwaniom kierowców i poszerzyć istniejący wiadukt musielibyśmy się ograniczyć do stanu istniejącego do tej pory.
Charakterystyczne: oczekiwaniom kierowców trzeba wyjść naprzeciw. Inne grupy społeczne – chyba w mentalności p.Agaty Choińskiej i jej szefostwa nie istnieją?
Zapis programu można obejrzeć w 2 częściach, cytowana wypowiedź jest na początku drugiej.
www.dailymotion.pl/video/x7ikhj_andersa-kontrowersje-20081113-cz1_news
www.dailymotion.pl/video/x7ikks_andersa-kontrowersje-20081113-cz2_news
Oryginał pisma:
um.warszawa.pl/ngo/files/File/pismo%20%20do%20BRM_wiadukt%20Andersa.pdf