O sprawne przygotowania do inwestycji i wygodne przesiadki

ZM do Prezydenta M.St. Warszawy

Szanowna Pani Prezydent!

Zwracamy się z wnioskiem o usprawnienie procesu przygotowywania inwestycji miejskich i systemową poprawę jakości węzłów przesiadkowych komunikacji miejskiej.

Zmotywowani niedawnym sporem w sprawie wiaduktu w ciągu ul. Andersa – Mickiewicza [zobacz >>>], przedstawiamy zestaw propozycji rozwiązań systemowych, które naszym zdaniem pozwolą usprawnić proces przygotowywania inwestycji, poprawić jakość powstających projektów (w szczególności w zakresie dostępności komunikacji publicznej), a także ograniczyć ryzyko wystąpienia podobnych problemów jak w przypadku ul. Andersa.

Przygotowania do inwestycji, których realizacja została odroczona ze względu na brak środków finansowych

Apelujemy o kontynuację przygotowań do inwestycji, które ze względu na brak środków finansowych zostały wykreślone z Wieloletniego Planu Inwestycyjnego, zwłaszcza jeśli rozpoczęła się dyskusja publiczna na ich temat. Właśnie bowiem teraz, kiedy nie ma potrzeby pośpiechu z przygotowaniem inwestycji w celu jak najszybszego wydania pieniędzy i przecięcia wstęgi, można wreszcie spróbować uwzględnić głos mieszkańców, starannie przeanalizować zaproponowane przez nich rozwiązania, a tym samym usprawnić planowane inwestycje. Dyskusje przeprowadzone teraz znacznie przyspieszą proces uzyskiwania decyzji dla tych inwestycji w momencie, kiedy uda się wygospodarować fundusze na ich realizację.

Dotychczas bardzo częstą przyczyną opóźnień była chęć nadmiernego przyspieszenia procedur, pominięcia lub pobieżnego ,,odfajkowania” poszczególnych etapów przygotowania. Niechlujnie, ,,po łebkach” przygotowane raporty OOŚ, bez wymaganego wariantowania lub z wariantami dobranymi tak, by wykazać z góry założoną tezę, dają możliwość łatwego podważenia wydanych na ich podstawie decyzji administracyjnych.

Należy wykorzystać obecną sytuację, by starannie przygotować szereg inwestycji, z konsultacjami społecznymi z prawdziwego zdarzenia i rzetelnym wariantowaniem. Konsultacje takie pomogą dopracować projekty, a ich rezultaty – zebrane uwagi ze wskazaniem sposobu uwzględnienia lub też przyczyn nieuwzględnienia – stanowić będą cenny wkład merytoryczny do Oceny Oddziaływania na Środowisko.

Publikacja projektów inwestycji

Istniejące w mieście mechanizmy informowania o przygotowywanych inwestycjach i zbierania uwag nie funkcjonują prawidłowo. Świadczą o tym m.in. rezultaty dotychczasowych spotkań ws. Andersa, w tym pojawiające się nowe uwagi do projektu, np. ze strony stowarzyszeń zrzeszających osoby niepełnosprawne. Wskazuje na to także np. zamieszanie wokół Wielobranżowego Projektu Koncepcyjnego II linii metra (m.in. kuriozalna odmowa udostępnienia projektu podczas postępowania administracyjnego i równie kuriozalny jednodniowy termin na zgłaszanie uwag). Tymczasem dobre poinformowanie o inwestycji oraz rzetelne rozpatrzenie zgłaszanych postulatów pozwoliłoby uniknąć czasochłonnego dochodzenia do konsensusu w drodze postępowania administracyjnego (a często dopiero jego etapu odwoławczego).

Prosty zaczątek dochodzenia do normalności mogłoby stanowić zobowiązanie (np. zarządzeniem prezydenta) jednostek miejskich do publikowania na stronach internetowych projektów inwestycji komunikacyjnych na kolejnych etapach ich przygotowania. Projekty te powinny być publikowane na tyle wcześnie, by możliwe było wprowadzenie zmian w wyniku uwag wniesionych przez mieszkańców.

Ocena projektów pod kątem dostępności przystanków komunikacji miejskiej.

Wiele z ostatnio zrealizowanych projektów charakteryzuje się niefunkcjonalnym rozmieszczeniem przystanków lub złymi warunkami dla oczekiwania podróżnych. Jest to szczególnie wyraźne w rejonach stacji północnego odcinka I linii metra (w szczególności Plac Wilsona, Marymont, Słodowiec).

Tymczasem wydłużenie drogi dojścia pieszego o 200 m oznacza wydłużenie czasu dojścia do przystanku lub przesiadki o 3 minuty. Można to porównać z wydłużeniem trasy jazdy samochodem o ponad 2 km! W przypadku złej pogody uciążliwość jest nawet większa. Obniża to konkurencyjność komunikacji zbiorowej i budzi uzasadnioną niechęć pasażerów do przygotowywanych przez ZTM projektów marszrutyzacji układu linii. Z drugiej strony – proste zmiany w organizacji węzłów przesiadkowych potrafią przynieść oszczędności czasu porównywalne z wielomilionowymi inwestycjami liniowymi.

Naszym zdaniem, kryteria oceny, stosowane przy opiniowaniu i uzgadnianiu projektów, powinny zostać uzupełnione o wskaźniki związane z funkcjonalnością przystanków komunikacji miejskiej, takie jak np.:

– zasięg oddziaływania przystanków;

– czasy przejścia pomiędzy poszczególnymi przystankami w węźle przesiadkowym;

– powierzchnia przystanku (stosownie do jego oczekiwanego wykorzystania).

Uważamy, że w tym celu:

– ZTM / BDiK powinny udostępniać publicznie dane niezbędne do oceny zapotrzebowania na infrastrukturę przystankową, takie jak np. obciążenie poszczególnych linii, wymiana pasażerów, plany rozwoju;

– ZTM / BDiK powinny opracować lub zlecić opracowanie wytycznych dotyczących infrastruktury przystankowej, w oparciu o sprawdzone wzorce zagraniczne, np. wytyczne Transport for London: Accessibile bus stop design guidance.

– wytyczne te docelowo powinny być przyjęte zarządzeniem prezydenta, analogicznie do opracowanych już wytycznych dotyczących infrastruktury rowerowej;

– prognozy ruchu sporządzane dla projektów drogowych powinny być uzupełniane o prognozy przewozów komunikacją miejską w rejonie objętym projektem.

Pilotażowe warsztaty organizacji węzłów przesiadkowych

W ramach pilotażu ww. rozwiązań proponujemy organizację dwóch otwartych warsztatów, z udziałem ekspertów zagranicznych i zainteresowanych stron (miasto, projektanci, przewoźnicy, stowarzyszenia mieszkańców) na temat dwóch węzłów przesiadkowych w stolicy, których przebudowa jest możliwa w najbliższym czasie.

W ramach konsorcjum międzynarodowego projektu naukowo-wdrożeniowego LINK – Europejskiego Forum Pasażerskich Podróży Multimodalnych, w którym Zielone Mazowsze stanowi Punkt Kontaktowy na Polskę, możemy zaoferować fundusze i kontakty do ekspertów, które pomogą w organizacji tego typu warsztatów. Wstępnie proponowane terminy to maj – czerwiec oraz wrzesień – październik 2009. Jesteśmy otwarci na spotkanie i omówienie szczegółów.

Do wiadomości

Biuro Koordynacji Inwestycji i Remontów w Pasie Drogowym.