Ile obwodnic ma Londyn?

Redakcja 1 marca 2011 Zaktualizowana 8 grudnia 2022

Londyn nie do końca pasuje do naszego przeglądu obwodnic stolic europejskich [zobacz >>>] [zobacz >>>] [zobacz >>>], ze względu na znacznie większe rozmiary i liczbę mieszkańców (dlatego też nie zamieszczamy mapki). Warto go jednak wymienić jako dobrze udokumentowany przykład ewolucji planów rozwoju systemu drogowego.

Ile obwodnic ma Londyn?

Miasto	Liczba mieszkańców	Powierzchnia	Liczba obwodnic zamiejskich	Liczba obwodnic miejskich
Londyn	7,6 mln	1572 km2	1	0,5

Co planowano?

W latach 40-tych, aby odciążyć centrum Londynu, zaplanowano system 5 obwodnic. Z pierwszej, najbardziej wewnętrznej zrezygnowano już w latach 60-tych, gdy opracowano nowy plan (tzw. Ringway Scheme), skorygowany tak, by zminimalizować liczbę wyburzeń. Ringway Scheme obejmował obwodnice ponumerowane od 1 (najbardziej wewnętrzna) do 4 (najbardziej zewnętrzna). Na przełomie lat 60-tych i 70-tych rozpoczęto budowę pierwszych odcinków systemu; bardzo szybko jednak w miarę coraz dokładniejszego liczenia kosztów i coraz głośniejszych protestów społecznych stopniowo okrajano plan o kolejne odcinki zastępując je planami rozwoju transportu publicznego. Przeciwnicy obwodnic zwracali uwagę na horrendalne koszty budowy, ryzyko powstania ruchu wzbudzonego oraz fakt, że w efekcie aż 13% londyńczyków będzie narażonych na hałas i zanieczyszczenia, mieszkając mniej niż 200 m od planowanych dróg.

W końcu w 1973 r. cały Ringway Scheme trafił do kosza. Jako oficjalny program rządowy plan budowy obwodnic Londynu obowiązywał jedynie przez… 2 dni.

Co powstało?

Obecnie Londyn ma obwodnicę zewnętrzną – M25, sklejoną ze zrealizowanych fragmentów Ringway 3 i Ringway 4. Od północy centrum można także ominąć za pomocą North Circular Road – fragmentu Ringway 2. Nie jest to jednak obwodnica w sensie warszawskim – np. Telford Road dopiero obecnie jest przebudowywane na drogę dwujezdniową, całkowicie zrezygnowano przy tym z wcześniejszych planów przebudowy skrzyżowań na bezkolizyjne.

Na mapie Londynu można znaleźć również South Circular Road. Tę jednak krętą i w większości jednojezdniową uliczkę należy porównać raczej z ciągiem Kleszczowa – Chrobrego niż z trasami typu Salomea-Wolica, N-S czy nawet z ul. Okopową.

Obrazu nędzy i rozpaczy dopełnia domknięcie obwodnicy miejskiej od wschodu – North i South Circular Road połączone są poprzez prom na Tamizie (Woolwich Ferry). Prom dziennie przewozi średnio 2500-3000 pojazdów. Ponieważ nie kursuje w czasie mgły, jako alternatywne połączenie wybudowano tunel pod rzeką… dla pieszych.

Jeszcze na początku XXI w. planowano zastąpienie promu na obwodnicy miejskiej mostem, jednak i ten plan trafił do kosza. Zamiast tego w 2009 r. przedłużono pod dnem rzeki linię metra (a w zasadzie szybkiego tramwaju – Docklands Light Railway), tworząc alternatywne połączenie transportem publicznym.

Docklands Light Railway.

Oczywiście…

Również w Londynie brak obwodnicy miejskiej nie przeszkadza wprowadzać drakońskich opłat za wjazd do centrum miasta [zobacz >>>], wytyczać pasów autobusowych, rowerowych i autobusowo-rowerowych [zobacz >>>].

Zamiast budować obwodnice, władze Londynu projektują superautostrady… rowerowe (Cycle Superhighways) [zobacz >>>], reintrodukują tramwaj na zatłoczone ulice i zamieniają zatoki autobusowe na antyzatoki [zobacz >>>]. Podczas Olimpiady 2012 100% widzów ma się poruszać po mieście transportem publicznym, rowerem lub pieszo, parkingów dla samochodów nie przewidziano.

Hm – to chyba jakaś prawidłowość…