Dolina Dolnej Odry
Zbliżamy się do końca naszej fotonoweli zza zachodniej granicy. Dzisiaj nadesłane przez Radka Lesisza parę fotek z okolic Kostrzynia uzupełniających poprzedni odcinek [zobacz >>>] oraz ciąg dalszy, czyli Park Narodowy Doliny Dolnej Odry (Nationalpark Unteres Odertal).
Kostrzyń i okolice
Słup z grzędą na wale przeciwpowodziowym, substytut drzewa dla ptaków drapieżnych. Po lewej widoczna mijanka na drodze wzdłuż wału – przy niewielkim natężeniu ruchu nie opłaca się budować jezdni o dwóch pasach na całej długości.
Küstrin-Kietz: podczas remontu mostu utrzymano na nim ruch pieszy i rowerowy.
Włączenie ciągu pieszo-rowerowego w drogę serwisową.
Uspokojenie ruchu na drodze krajowej nr 167 (odcinek Seelow – Wriezen, przejście przez miejscowość Platkow) poprzez odgięcie toru jazdy samochodów. Oczywiście uspokojenie ruchu dotyczy tylko jezdni, nie ciągu pieszo-rowerowego.
Uspokojenie ruchu w praktyce. Pas ruchu na wysokości szykany ma szerokość 3 m – gdyby był szerszy, samochody mogłyby omijać przeszkodę z nadmierną prędkością.
Sieć ścieżek wzdłuż głównych szos uzupełniają ścieżki niezależne od układu drogowego, np. wykorzystujące nasypy zlikwidowanych linii kolejowych.
Hohenwutzen – Gartz
Widokowy odcinek na północ od Hohensaaten. Trasa prowadzi tu grzbietem wysokiej ostrogi pomiędzy Odrą Wschodnią a kanałem Hohensaaten – Friedrichsthaler Wasserstraße.
Również przez Park Narodowy (Dolina Dolnej Odry) można przejechać asfaltowymi ścieżkami rowerowymi.
…z czego wiele osób skwapliwie korzysta.
I jeszcze jeden objazd.
Strefa piesza z dopuszczonym ruchem rowerów w centrum Schwedt.
Schwedt – w cywilizowanych miastach nie ma przeszkód [zobacz >>>], by łączyć ruch autobusowy z uspokojeniem ruchu.
Dalszy ciąg odcinka przez Park Narodowy. Wyasfaltowano tylko część drogi tak, aby zapewnić komfortowy przejazd rowerem. Okazjonalne samochody mogą korzystać z zabytkowego bruku.
Dobry szlak rowerowy jest użyteczny dla wszystkich rowerzystów – także dla szosowców.