Ekspresowa droga… rowerowa Utrecht – Amsterdam

Trasa rowerowa wzdłuż kanału Amsterdam – Ren (Amsterdam-Rijnkanaal) powstała jako szybsza i bardziej bezpośrednia alternatywa dla wijącego się po wioskach szlaku turystycznego. Długość trasy wynosi ok. 25 km, dystans z centrum Utrechtu do centrum Amsterdamu – ok. 10 km więcej. Służy turystom, mieszkańcom miejscowości między Utrechtem a Amsterdamem, a od czasu do czasu – nawet dojeżdżającym do pracy z Utrechtu do Amsterdamu. Na większości trasy trzeba się było zmieścić w wąskim pasie terenu pomiędzy kanałem a magistralną linią kolejową, bogatym w dodatkowo ograniczające pole manewru urządzenia hydrotechniczne, stąd parę nietypowych rozwiązań.

Pierwszy odcinek za Utrechtem to tzw. fietsstraat – ulica rowerowa [zobacz >>>], na której auto jest gościem. Środkowa część jezdni jest asfaltowa i służy zarówno rowerom jak i samochodom. Pobocza z kostki są znacznie mniej wygodne, są wykorzystane przez mijające się samochody.

Uczciwie należy jednak przyznać, że o ile w osiedlach mieszkaniowych fietsstraat sprawdza się doskonale, to za miastem, mimo równie czerwonej nawierzchni, nie jest już tak różowo – długa prosta pozwala się rozpędzić, a natężenia ruchu rowerowego nie są na tyle duże żeby skutecznie uspokoić „gości”.

Techniczne elementy uspokojenia ruchu pojawiają się stosunkowo rzadko i służą jednocześnie kontroli dostępu.

Pośrodku próg zwalniający dla samochodów, po bokach swobodny przejazd dla rowerów.

W razie potrzeby można łatwo zamknąć drogę dla samochodów, podnosząc blokadę na środku progu.

Kolejny odcinek trasy to szosa, z której wygrodzono jeden pas ruchu dla potrzeb ruchu rowerowego. Samochodom pozostał drugi pas – a ponieważ droga jest dwukierunkowa, co 250 m dobudowano mijanki.

W niektórych miejscach – np. na przejazdach przez śluzy – było zbyt wąsko by tak podzielić drogę i ruch rowerowy włącza się w jezdnię.

Zbliżenie na miejsce włączenia. Przejazd dla rowerów przekraczających oś jezdni poprowadzony jest grzbietem progu spowalniającego, który jednocześnie osłania rowerzystów włączających się do ruchu w przeciwnym kierunku.

Widok w przeciwnym kierunku.

Za śluzą ruch samochodowy jest z powrotem oddzielany od rowerowego.

Dopuszczalna prędkość na odcinkach z mijankami wynosi 60 km/h, a na wspólnych z ruchem rowerowym – 30 km/h.

Można też tak – skrajne czerwone pasy przeznaczone są dla ruchu rowerowego, środkowy jest wspólny dla ruchu samochodów w obu kierunkach. Podczas mijania samochody mogą zjechać na pas rowerowy, ustępując jednak pierwszeństwa rowerzystom.

I ponownie odcinek segregowany.

Mijanka w użyciu.

Na trasie jest też odcinek „tradycyjnej” ścieżki rowerowej po koronie wału przeciwpowodziowego. A swoją drogą dziwne, że Holendrom drzewa na wałach nie przeszkadzają. Ale co oni tam mogą wiedzieć o ochronie przeciwpowodziowej… 😉

Znak ostrzega, że odcinek ten nie jest w zimie solony.

A to już podjazd na most kolejowy na przedmieściach Amsterdamu. O przystosowaniu mostów do ruchu rowerowego w odrębnym odcinku.

Na deser jeszcze widok z góry.