Wyrok ws. Południowej Obwodnicy Warszawy

Redakcja 31 października 2008 Zaktualizowana 8 grudnia 2022

Sygn. akt IV SA/Wa 689/08

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski

Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.)

Protokolant Agnieszka Matuszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2008 r.

sprawy ze skarg: Stowarzyszenia Ekologicznego „Światowid”, Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków i Stowarzyszenia „Zielone Mazowsze” na postanowienie Ministra Środowiska z dnia 14 listopada 2007 r. nr DOOŚ-133D/6139-6051/PR/2007/EB w przedmiocie uzgodnienia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie Południowej Obwodnicy Warszawy na odcinku od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska”

1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Środowiska z dnia 12 lipca 2007 r.

2. zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku

3. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz skarżącego Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków kwotę 100 (sto) złotych, na rzecz skarżącego Stowarzyszenia „Zielone Mazowsze” kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 listopada 2007r. Minister Środowiska po rozpatrzeniu wniosków – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział Warszawie oraz Stowarzyszenia „Zielone Mazowsze” o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej postanowieniem Ministra Środowiska z dnia 12 lipca 2007r. uzgadniającym warunki środowiskowe realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie zachodniej Południowej Obwodnicy Miasta Warszawy na odcinku od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska” uchylił pkt II.4 ww. własnego postanowienia i w tym zakresie orzekł, iż „Wentylacje w tunelu należy zaprojektować w sposób zapewniających sprawne usunięcie zanieczyszczonego powietrza przy zachowaniu warunków nie przekraczania dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu”, a w pozostałej części utrzymał wymienione wyżej postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż Wojewoda Mazowiecki zgodnie z art. 48 ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska zwrócił się o uzgodnienie warunków środowiskowych realizacji przedsięwzięcia na wniosek inwestora, We wniosku szczegółowo określono zakres i cel inwestycji. W oparciu o ten wniosek i w granicach tego wniosku uzgodniono warunki realizacji inwestycji. Przedłożony raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia, zdaniem organu, spełniał wymogi art. 52 ustawy – Prawo ochrony środowiska, przedłożone dokumenty w pełni przedstawiały sytuację w rejonie drogi projektowanej. Organ stwierdził, że uzgadniając warunki środowiskowe kierował się względami środowiskowymi oraz interesem społecznym.

Odnosząc do zarzutów Stowarzyszenia „Zielone Mazowsze” organ podniósł, iż ustawa Prawo ochrony środowiska w art. 31 do art. 38 nie precyzuje kiedy w trakcie postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko organ powinien zapewnić udział społeczeństwa. Nie jest zatem, w ocenie Ministra, uchybieniem wobec prawa fakt przeprowadzenia tego postępowania po uzgodnieniu warunków realizacji przedsięwzięcia przez organ ochrony środowiska.

Zdaniem organu, nie zasługują również na uwzględnienie zarzuty co do pominięcia wpływu inwestycji na obszar Natura 2000 oraz naruszenia zasady kompensacji przyrodniczej.

Skargi na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli: Stowarzyszenie Ekologiczne „Światowid”, Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków oraz Stowarzyszenie Zielone Mazowsze.

Stowarzyszenie Ekologiczne „Światowid” wniosło o uchylenia zaskarżonego postanowienia, podnosząc iż organ nie ustosunkował się do zarzutów oraz do wniosku o uwzględnienie przepisów ustawy – Prawo ochrony środowiska, w szczególności art. 46 ust.1 pkt 1a, który nakłada wymóg dokonania oceny strategicznej dla nowych inwestycji drogowych usytuowanych w graniach województwa. Zdaniem Stowarzyszenia organ nie mógł dokonać zmiany pkt. II 4 postanowienia z dnia 12 lipca 2007r. bez uprzedniego zażądania od inwestora opracowania aneksu do raportu odnośnie zmiany sposobu i zakresu usuwania spalin z tunelu i wynikających skutków dla środowiska.

Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków wniosło o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia 12 lipca 2007r. i zasądzenie kosztów postępowania sądowego, zarzucając naruszenie przepisów ustawy Prawo ochrony Środowiska poprzez nie zapewnienie Towarzystwu udziału w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, o którym mowa w art. 53 ustawy -Prawo ochrony środowiska. Udział zapewniono w sierpniu 2007 roku, tymczasem pierwszoinstancyjne postanowienie uzgodnieniowe Ministra Środowiska zostało wydane wcześniej – w dniu 12 lipca 2007r., a zatem dopuszczono się naruszenia art. 10 § 1 kpa. W uzgodnionym przez Ministra Środowiska Raporcie, przedstawiającym wyłącznie jeden wariant realizacyjny POW jako łącznika pomiędzy dwoma węzłami tej drogi, nie dokonano oceny pozostałych możliwych tras przebiegu obwodnicy warszawskiej, znanych z wcześniejszych opracowań studialnych, o których istnieniu organ informuje w uzasadnieniu postanowienia pierwszoinstancyjnego. Skoro w Raporcie nie zostały omówione wszystkie warianty, to w tym stanie rzeczy dokonane uzgodnienie stanowi rażące naruszenie art. 52 ust.1 pkt 3 i 4 ustawy – Prawo ochrony środowiska. Przebieg obwodnicy POW ma miejsce od węzła „Konopa” (na lewym – zachodnim brzegu Wisły) do węzła „Lubelska” (na prawym brzegu – wschodnim), a zatem zgodnie z art. 46 ust.1 lit. a ustawy – Prawo ochrony środowiska ustalenie środowiskowych uwarunkowań zgody jak i uzgodnienie tych uwarunkowań powinno dotyczyć całej wymienionej trasy, co nie miejsca w tym przypadku. W uzasadnieniu nie podał żadnych przyczyn takiego podziału przedsięwzięcia. Ponadto strona skarżąca podniosła, że Minister dokonał uzgodnienia bez wyczerpującego zbadania stanu faktycznego sprawy, czym naruszył art. 7 i 77 § 1 kpa. W Raporcie zabrakło bowiem rozpatrzenia wpływu planowanej budowy na potrzeby POW przeprawy mostowej przez Wisłę w obszarze specjalnej ochrony ptaków Natura 2000. O szkodliwości takiego rozwiązania świadczy stanowisko zawarte w materiałach studialnych Biura Planowania Rozwoju Warszawy w 2001 r., pt. „Koncepcja programowa POW na odcinku od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska” z kompleksową informacją o środowisku”, którą ogólnikowo wymienił w uzasadnieniu Minister Środowiska. Skarżące Towarzystwo podniosło, że twierdzenie organu, że nie jest możliwa realizacja trasy POW bez powstania konstrukcji mostowej w obszarze Natura 2000 o nazwie „Dolina Środkowej Wisły” jest niezgodna ze stanem faktycznym. Droga POW, według Towarzystwa, mogłaby być przeprowadzona tunelem, którego budowa jest możliwa o czym świadczy planowany przebieg drugiej linii metra po dnem rzeki Wisły.

Stowarzyszenie „Zielone Mazowsze” wniosło o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia 12 lipca 2007r., podnosząc zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego. Zdaniem strony skarżącej opracowany dla tej inwestycji Raport oddziaływania na środowisko nie odpowiada warunkom z art. 52 ustawy – Prawo ochrony środowiska, bowiem nie posiada wymaganych minimalnych dwóch wariantów przedsięwzięcia ich analizy i opisu. W oparciu o te warianty organ powinien przeprowadzić uzgodnienie, tymczasem z treści obu kwestionowanych postanowień wynika, że w żadnym miejscu Minister nie wypowiada się o wariantach przedsięwzięcia wynikających z Raportu. Minister dokonuje uzgodnienia w świetle analizy wariantów POW począwszy od lat siedemdziesiątych, a skończywszy na roku 2002, brak jest natomiast wypowiedzi odnoszącej się do wariantów przewidzianych przez Raport, który ma charakter najważniejszy i wiążący. Uzgodnienie powinno być przeprowadzone w oparciu o analizy wariantów wskazanych w Raporcie i w swoim uzgodnieniu organ powinien wypowiedzieć się, czy zgadza się na dany wariant przedsięwzięcia zawarty w Raporcie pod kątem jego kolizji ze środowiskiem, a takiej analizy brak w uzgodnieniu. Ponadto skarżące Stowarzyszenie podniosło, że Minister naruszył art. 53 ustawy – Prawo ochrony środowiska, ponieważ nie zapewnił społeczeństwu udziału w postępowaniu.

W odpowiedzi na powyższe skargi Minister Środowiska wniósł o ich oddalenie i podtrzymał wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Dodał nadto, iż materiał dowodowy zebrany w trakcie postępowania został rozpatrzony w wyczerpujący sposób oraz zostały podjęte wszystkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Art. 52 ust. 1 pakt 3 w/w ustawy określa obowiązek
uwzględnienia w raporcie przynajmniej dwóch wariantów i obowiązek ten został spełniony. Minister, zgodnie z art. 48 ustawy, działał na wniosek i w granicach wniosku, przy czym procesową rolę organu uzgadniającego wyznacza także art. 106 kpa. Ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko spoczywa na Wojewodzie Wielkopolskim jako organie wydającym w tym zakresie decyzję. Postanowienie zawiera wszystkie elementy formalne określone w art. 124 § 1 i 2 kpa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargi są zasadne.

Zgodnie z art.1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. N 153, poz. 1269 ze zm. ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana jest pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania aktu lub dokonania czynności.

Stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (Dz. U. z 2002 r. nr 153 poz. 1270-dalej zwaną p.p.s.a.) Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Na wstępie podkreślić należy, że postanowienia uzgodnieniowe wydawane są przez organy współdziałające, przy wydaniu decyzji, w oparciu o art. 106 kpa. Oznacza to, iż organy orzekające w postępowaniu uzgodnieniowym zobligowane są do wyrażenia swojego stanowiska w zakresie swojej właściwości, jako organy uczestniczące jedynie w czynnościach postępowania w sprawie administracyjnej zawitej przed innym organem, przy czym organ wydający decyzję jest związany treścią uzgodnienia dokonanego przez organ uzgadniający.

Zgodnie z art. 48 ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska, zwana dalej ustawą, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 46 ust.1 ustawy, a więc przedsięwzięć określonych w art. 51 ust.1 i 2 ustawy (pkt 1) i innych przedsięwzięć niż określonych w art. 51 ust.1 i 2, które nie są bezpośrednio związane z ochroną Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, ale mogą znacząco oddziaływać na ten obszar środowisko (pkt 2) prowadzi postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z przedsięwzięciem polegającym na budowie drogi – Południowej Obwodnicy Warszawy od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska” mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, o którym art. 51 ust.1 pkt 1 ustawy, a więc organem właściwym do wydania decyzji środowiskowych uwarunkowaniach jest wojewoda, w tym konkretnym przypadku Wojewoda Mazowiecki. Zatem Wojewoda Mazowiecki wedle powołanego wyżej art. 48 ust.1 ustawy prowadzi postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, z którym wiążą się określone obowiązki nałożone przez ustawodawcę. Otóż, organ ten po otrzymaniu wniosku inwestora o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, spełniającego wymogi wskazane ust.4 art.46a obowiązany jest w pierwszej kolejności ustalić czy wniosek obejmuje przedsięwzięcie wymagające udziału społeczeństwa. O udziale społeczeństwa rozstrzyga przepis art. 53 ustawy, zgodnie z którym organ zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego sporządzany jest raport oddziaływania na środowisko. Z powołanych przepisów wynika, iż jeżeli inwestycja objęta wnioskiem inwestora wymaga sporządzenia raportu, to organ obowiązany wypełnić obowiązek wynikający z art. 31 ust.1 pkt 1 ustawy, polegający na podaniu do publicznej wiadomości informacji o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o wniosku o wydanie decyzji oraz o możliwości składania uwag i wniosków, wskazując jednocześnie miejsce i 21 – dniowy termin ich składania. Na organie tym spoczywa obowiązek podania do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o decyzjach wymagających udziału społeczeństwa (ust.2 art.31). W obu wymienionych przypadkach podanie do publicznej wiadomości powinno nastąpić także poprzez zmieszczenie informacji na stronie internetowej organu właściwego do wydania decyzji, jeśli organ prowadzi taka stronę (ust.3 art. 32 ustawy).

Aczkolwiek przedmiotem niniejszego postępowania sądowego jest zaskarżone postanowienie Ministra Środowiska uzgadniające, na wniosek Wojewody Mazowieckiego, przedsięwzięcie wskazane we wniosku inwestora, to jednak nie można nie ustosunkować się do zarzutu podniesionego w skargach naruszenia art. 53 ustawy poprzez nie zapewnienie udziału społeczeństwu, w tym też organizacjom społecznym, przez organ prowadzący postępowanie główne, a następnie przez organ uzgadniający. Wprawdzie postępowanie główne, jak też postępowanie uzgodnieniowe są postępowaniami odrębnymi od siebie, jak słusznie zauważył Minister Środowiska, to jednak stwierdzić należy, iż organ ten prowadząc postępowanie uzgodnieniowe także obowiązany jest zapewnić społeczeństwu udziału. W tym celu winien zwrócić się do
Wojewody Mazowieckiego o informację czy do publicznej wiadomości podano dane odnośnie wniosku inwestora, a więc czy został spełniony obowiązek z art. 32 ust.1 ustawy. W razie uzyskania wiadomości o braku podania do publicznej wiadomości danych o wniosku inwestora, organ uzgadniający, powinien w takiej sytuacji wstrzymać się z wydaniem rozstrzygnięcia do czasu wypełnienia powyższego obowiązku przez organ główny. Wymaga podkreślenia, iż w okresie 21 dni od daty ukazania się informacji o wniosku inwestora, społeczeństwo, organizacje społeczne mogą składać wnioski i uwagi, w tym też uwagi do Raportu oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia planowanego do realizacji przez inwestora. Należy zauważyć, iż organ uzgadniający w toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego obowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowody (art. 77 § 1) i jako dowód obowiązany jest dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (art. 75 kpa). Wprawdzie, zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy organ wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach rozpatruje wnioski i uwagi społeczeństwa, to jednak zdaniem Sądu, Minister Środowiska prowadząc postępowanie wyjaśniające ze względu na obowiązek uwzględniania interesu społecznego, o którym stanowi zasada prawdy obiektywnej w art. 7 kpa, jak też z uwagi na obowiązek zebrania całości materiału dowodowego powinien zapoznać się z wnioskami i uwagami przestawionymi Wojewodzie odnośnie Raportu oddziaływania na środowisko, skoro jest to zasadniczy dowód, w oparciu o który organ podejmuje rozstrzygnięcie co do uzgodnienia inwestycji wskazanej we wniosku inwestora.

Tymczasem w niniejszej sprawie okazało się, że poza zainteresowaniem Ministra Środowiska pozostała kwestia podania przez Wojewodę do publicznej wiadomości informacji o danych dotyczących wniosku inwestora. Brak tej publicznej informacji skutkowało naruszeniem art. 53 ustawy również przez organ uzgadniający, czyli pozbawieniem podmiotów zainteresowanych tą inwestycją, w tym też skarżących stowarzyszeń, możliwości czynnego udziału w postępowaniu uzgodnieniowym na etapie postępowania pierwszoinstacyjnego.

Trafnie podniesiono w skargach, że Minister dokonał uzgodnienia przedmiotowej inwestycji w oparciu o Raport oddziaływania na środowisko, który nie spełnia wszystkich wymogów, określonych w art. 52 ust.1 ustawy. Przede wszystkim w Raporcie wbrew postanowieniom pkt 3 powołanego art. 52 ust.1 ustawy zabrakło opisów analizowanych wariantów, w tym wariantu polegającego na niepodejmowaniu przedsięwzięcia (lit. a) i najkorzystniejszego dla środowiska (lit. b) wraz z uzasadnieniem ich wyboru. Z powołanego przepisu wynika, że prawidłowo sporządzony raport powinien przedstawiać co najmniej trzy warianty, tzw. wariant zero, wariant najkorzystniejszy dla środowiska i wariant wybrany przez wnioskodawcę, przy czym wariant wybrany wymaga dokładnego uzasadnienia ze wskazaniami jego oddziaływania na środowisko w zakresie określonym w pkt 5 art. 52 ust.1 ustawy.

Tymczasem w opracowanym Raporcie zamiast przedstawienia wariantów obwodnicy POW, jest tylko mowa o wcześniejszych opracowaniach o przebiegu trasy obwodnicy i nie wyjaśnia się dlaczego zrezygnowano z przedstawienia tych wariatów obwodnicy. Ograniczono się w istocie do analizowania przebiegu POW według jednego wariantu – wskazanego przez inwestora – zwanego w Raporcie wariantem docelowym, natomiast w ogóle nie przedstawiono wariantu zero, ani nie sporządzono jego analizy, a tylko dokonano porównania wariantu docelowego z wariantem zerowym, jak też nie przedstawiono wariantu najbardziej korzystnego dla środowiska. Autorzy Raportu w ramach wariantu docelowego przedstawili pięć wariantów tunelu, którym obwodnica ma przebiegać przez teren dzielnicy Ursynów, przy czym wymaga podkreślenia, że we wnioskach i zaleceniach zawartych w pkt 18 Raportu (str. 254) nie wskazano, który z tych pięciu wariantów powinien być realizowany. W tych warunkach Raport ten nie można uznać za spełniający wymogi określone przez ustawodawcę w art. 52 ust.1 pkt 3 ustawy.

Wprawdzie, wbrew zarzutom skargi Towarzystwa Ochrony Ptaków, Raporcie w pkt 5.7.2.4 (str. 162-164) omówiono oddziaływania inwestycji na obszar Natura 2000, w tym też wpływu planowanej budowy na potrzeby POW przeprawy mostowej przez Wisłę w obszarze specjalnej ochrony ptaków Natura 2000, to jednak zgodzić się należy ze stroną skarżącą, iż ze względu na występujące w rejonie zlokalizowanej przeprawy gatunki ptaków i zwierząt podlegające szczególnej ochronie w ramach obszaru Natura 2000 należało rozważyć możliwość wykonania tunelu pod dnem Wisły. Takiego rozwiązania w Raporcie zabrakło, co w przypadku obszaru Natura 2000 należy uznać za istotne uchybienie i nie ma tu znaczenia, wbrew przekonaniu autorów Raportu, jakiej wielkości obszar Natura 2000 zostanie dotknięty negatywnymi skutkami planowanej inwestycji drogowej. Podkreślenia zatem wymaga, iż art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz.880 ze zm.) stanowi, że zabrania się podejmowania działań mogących w znaczący sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w znaczący sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, z zastrzeżeniem art. 34. Wymieniony art. 34 ustawy o ochronie przyrody zezwala w pewnych tylko określonych sytuacjach na pewne odstępstwa przy jednoczesnym wykonaniu kompensacji przyrodniczej niezbędnej dla zapewnienia spójności i właściwości funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000, czego zabrakło w Raporcie.

Trafnie podniosło Stowarzyszenie „Zielone Mazowsze”, że uzgodnienie inwestycji, objętej wnioskiem inwestora, powinno być przeprowadzone w oparciu o analizy wariantów wskazanych Raporcie i w swoim uzgodnieniu organ powinien wypowiedzieć się, czy zgadza się na dany wariant przedsięwzięcia zawarty w Raporcie pod kątem jego kolizji ze środowiskiem, a takiej analizy brak w uzgodnieniu. Przede wszystkim zauważyć należy, iż we wniosku o wydanie decyzji środowiskowych uwarunkowań inwestor w sposób ogólny określił rodzaj i miejsce realizacji planowanego przedsięwzięcia drogowego – Południowa Obwodnicy Warszawy od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska”. Natomiast prawidłowo powinien dokładnie podać przebieg obwodnicy według wariantu wybranego do realizacji oraz wskazać, który z pięciu wariantów tuneli, a także jakiego rodzaju most przez Wisłę wybrał do realizacji.

Przedmiotem postępowania uzgodnieniowego jest przedsięwzięcie objęte wnioskiem inwestora, a zatem jeżeli inwestor dokładnie nie określił przedsięwzięcia wybranego do realizacji, to organ uzgadniający powinien zażądać od wnioskodawcy sprecyzowania wniosku w tym zakresie.

Tymczasem w niniejszej sprawie, Minister Środowiska nie dostrzegając tychże braków we wniosku, postanowieniem z dnia 12 lipca 2007r dokonał uzgodnienia POW od węzła „Puławska” do węzła „Lubelska”. Jednakże z sentencji postanowienia, ani z jego uzasadnienia nie wynika jaki wariant obwodnicy, jak też wariant tunelu i mostu został uzgodniony. Oznacza to, że organ dokonał uzgodnienia bez uprzedniego dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, tym samym naruszył art. 77 §1 kpa. Podnieść nadto należy, że uzasadnienie ww. postanowienia w istocie sprowadza się do omówienia Raportu oddziaływania na środowisko, zamiast do wykazania z jakich względów uzgodnił wariant wskazany we wniosku inwestora, w oparciu o sporządzony Raport oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia oraz inne dowody zgromadzone w toku postępowania wyjaśniającego.

Trafnie podniosło skarżące Towarzystwo Ochrony Ptaków, że w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia organ nie podał przyczyn podziału POW, pomimo że z art. 46 ust.1 lit. a ustawy – Prawo ochrony środowiska ustalenie środowiskowych uwarunkowań zgody jak i uzgodnienie tych uwarunkowań powinno dotyczyć całej trasy POW, skoro całe to przedsięwzięcie realizowane jest w granicach województwa mazowieckiego.

Mając na uwadze powyższe rozważania Wojewódzki Sąd Administracyjny na mocy art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ) zwanej dalej p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O kosztach Sąd postanowił stosownie do art. 200 p.p.s.a.