Ministerstwo Infrastruktury jest za, a nawet przeciw

Redakcja

Korespondencja władz Warszawy z rządem zmierzająca do zmian ustawy o drogach publicznych otrzymana w odpowiedzi na zapytanie [zobacz >>>].

Pismo Prezydenta Warszawy

Warszawa, dnia 22 października 2010 r.

Do: Tomasz Arabski

Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

W załączeniu przedkładam propozycje zmian legislacyjnych, które mogłyby usprawnić działalność poszczególnych służb miejskich, z uprzejmą prośbą o rozpoczęcie procedury legislacyjnej w Sejmie w tym zakresie.

z up. Prezydenta Warszawy
Jacek Wojciechowicz
Z-ca Prezydenta Warszawy

Załączniki:
Propozycje zmian legislacyjnych zgłaszanych przez m.st. Warszawę.
[patrz niżej]

[skan kopii pisma
PDF, 155 kB]

Odpowiedź Ministerstwa Infrastruktury

12 stycznia 2011 r.

ML-2tk-0780-212/10/11

Do: Jacek Wojciechowicz
Zastępca Prezydenta m.st. Warszawy

W nawiązaniu do pisma nr: ML-2tk-0780-212/10, przy którym przekazane postały wyjaśnienia dotyczące podjęcia procedury legislacyjnej w zakresie działalności służb miejskich, uprzejmie wyjaśniam, iż w zakresie art 13b ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych przedłożona przez Państwa propozycja zmian po skonsultowaniu z departamentem merytorycznym jest do zaakceptowania.

Jednakże należy zwrócić uwagę, iż wprowadzenie wskazanych wyżej zmian legislacyjnych musi zostać poprzedzone przeprowadzeniem szerokiej analizy finansowej w powyższym zakresie.

z up. Ministra Infrastruktury

Radosław Stępień
Podsekretarz stanu

Do wiadomości:
Pan Tomasz Arabski
Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

[skan kopii pisma
PDF, 38 kB]

Propozycje zmian załączone do pisma

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych

L.p Obecne brzmienie przepisu Uzasadnienie zmiany Propozycja nowego rozwiązania
1. Art. 10. 3. Pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadku wyłączenia drogi z użytkowania, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii. Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego. Rozszerzenie możliwości pozbawienia drogi dotychczasowej kategorii o drugi przypadek (lit.b) bez konieczności zaliczania jej do innej kategorii, pozwoli uporządkować sieć dróg na obszarze miasta i wyeliminować z niej drogi, które przed laty zaliczono do kategorii publicznych nie zapewniając im jednocześnie odpowiednich parametrów technicznych (np. szerokość). W art. 10 ustępowi 3 nadać następujące brzmienie: „3. Pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadków: a) wyłączenia drogi z użytkowania, b) nie spełniania przez drogę położoną w granicach miasta na prawach powiatu parametrów technicznych ustalonych w przepisach określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii. Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego.”
2. Art. 13b. 4. Rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania: 1) ustala wysokość stawek opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, z tym że opłata za pierwszą godzinę parkowania pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł; 5. Stawki opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, mogą być zróżnicowane w zależności od miejsca parkowania. Przy ustalaniu stawek uwzględnia się progresywne narastanie opłaty przez pierwsze trzy godziny parkowania, przy czym progresja nie może przekraczać powiększenia stawki opłaty o 20 % za kolejne godziny w stosunku do stawki za poprzednią godzinę parkowania. Stawka opłaty za czwartą godzinę i za kolejne godziny parkowania nie może przekraczać stawki opłaty za pierwszą godzinę parkowania. Aktualna stawka opłaty za pierwszą godzinę parkowania nie może przekraczać 3 zl. Taka sama wysokość stawki lej opłaty dla całego kraju nie uwzględnia realiów komunikacyjnych dużych miast. Ponieważ stawka opłaty za 4 i kolejne godziny nie może przekraczać opłaty za pierwszą godzinę parkowania, obserwuje się zmianę trendu, z parkowania krótkoterminowego na długoterminowe, co niweczy główną zasadę płatnego parkowania polegającą na wymuszeniu rotacji pojazdów. Płatne parkowanie nie ma charakteru regulującego podaż i popyt na miejsca parkingowe, a stało się jedynie sposobem na zasilanie budżetu. W art.13b: w ustępie 4, pkt 1 powinien otrzymać następujące brzmienie: „1) ustala wysokość stawek opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1. z tym że opłata za pierwszą godzinę parkowania pojazdu samochodowego nie może przekraczać 5 zł;”; Ust. 5 otrzymuje brzmienie: 5. Stawki opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, mogą być zróżnicowane w zależności od miejsca parkowania. Przy ustalaniu stawek uwzględnia się progresywne narastanie opłaty, przy czym progresja nie może przekraczać powiększenia stawki opłaty o 20 % za kolejne godziny w stosunku do stawki za poprzednią godzinę
3. Art. 13f. 2. Rada gminy (rada miasta) określa wysokość opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1, oraz sposób jej pobierania. Wysokość opłaty dodatkowej nie może przekroczyć 50 zł. Zmiana art. 13 f ww. ustawy powinna iść w kierunku stosowania progresywnej opłaty dodatkowej za nieuiszczanie opłat za parkowanie pojazdu w strefie płatnego parkowania. Wysokość opłaty dodatkowej powinna wzrastać za każde kolejne nieuiszczenie opłaty za parkowanie popełnione w ciągu 12 miesięcy. w art. 13f ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Rada gminy (rada miasta) określa wysokość opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1 oraz sposób jej pobierania. Opłatę tę można różnicować w zależności od ilości nie wniesionych opłat za parkowanie w ustalonym czasie jednorazowo. Wysokość opłaty dodatkowej nie może przekroczyć 100 zł.”.
4. Art. 22. 2. Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać w najem, dzierżawę albo je użyczać, w drodze umowy, na cele związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a także na cele związane z potrzebami obsługi użytkowników ruchu. Zarząd drogi może pobierać z tytułu najmu lub dzierżawy opłaty w wysokości ustalonej w umowie. Przepisów art. 43 ust. 2 pkt 3 i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.4)) nie stosuje się. Aktualnie obowiązujące sformułowanie „użytkowników ruchu” jest niejasne. Ruchu się nie użytkuje, tylko w nim uczestniczy. Można natomiast być użytkownikiem drogi, co wynika np. z treści art. 13 ust.5 oraz art.13b ust.4 pkt 2 ustawy o drogach publicznych.. Alternatywnie można rozważyć inny zapis, tj. zamiast użytkowników drogi -uczestników ruchu – którego definicja określona jest w art2 pkt 17 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Wart.22 ust.2, zdaniu pierwszemu nadać następujące brzmienie: „Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać w najem, dzierżawę albo je użyczać, w drodze umowy, na cele związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a także na cele związane z potrzebami obsługi użytkowników drogi.”
5. Art. 36. W przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi w tym zezwoleniu właściwy zarządca drogi orzeka, w drodze decyzji administracyjnej, o jego przywróceniu do stanu poprzedniego. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi w tym zezwoleniu, wymagającego podjęcia przez właściwy organ nadzoru budowlanego decyzji o rozbiórce obiektu budowlanego. Procedura dotycząca usuwania z pasa drogowego tzw. „nielegalnych” reklam i obiektów jest bardzo sformalizowana, długotrwała i nieskuteczna. Wymóg uczestnictwa w tej procedurze organu nadzoru budowlanego, przedłuża pozostawanie w pasie drogowym nielegalnego obiektu (reklamy). Zmiana spowoduje skrócenie długotrwałej i rnało skutecznej procedury. Szybkie uporządkowanie obszarów pasa drogowego. Poprawienie warunków bezpieczeństwa uchu drogowego. Proponuje się dodanie w art. 36 przepisów, dzięki którym zarządca drogi miałby prawo do natychmiastowego usunięcia z pasa drogowego obiektów i reklam ustawionych bez zezwolenia zarządcy oraz obciążenia właściciela takiego obiektu lub reklamy, kosztami ich usunięcia i składowania.
6. Art. 39. 3a. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się w szczególności: rodzaj inwestycji, sposób, miejsce i warunki jej umieszczenia w pasie drogowym oraz pouczenie inwestora, że przed rozpoczęciem robót budowlanych jest zobowiązany do: 3) uzyskania zezwolenia zarządcy drogi na zajęcie pasa drogowego, dotyczącego prowadzenia robót w pasie drogowym lub na umieszczenie w nim obiektu lub urządzenia. Aby umieścić w pasie drogowym obiekt lub urządzenie należy uzyskać dwojakiego rodzaju zezwolenie: 1) na prowadzenie robót w pasie drogowym, które polegają na fizycznym umieszczeniu obiektu lub urządzenia, oraz 2) na umieszczenie (w rozumieniu dalszego funkcjonowania) obiektu lub urządzenia w pasie drogowym. Obecne sformułowanie „lub” jest błędne. W art. 39, w ust. 3a pkt 3 powinien otrzymać następujące brzmienie: „3) uzyskania zezwolenia zarządcy drogi na zajęcie pasa drogowego, dotyczącego prowadzenia robót w pasie drogowym i na umieszczenie w nim obiektu lub urządzenia.”.

[skan kopii pisma
PDF, 851 kB]